Rzeczywistość jest brutalna. Potrafię dogadać się tylko z moją średnią siostrą. Hm, dogadać? Źle powiedziane. To najlepsza przyjaciółka jaką kiedykolwiek miałam. Wie o mnie wszystko. Zna mnie najlepiej. Zawsze mi kibicuje. Czasem skutecznie sprowadza na ziemię. Dba o mój pełny brzuszek. I najważniejsze - zawsze przy mnie jest. Nieważne co się dzieje, czy się wali czy się pali, ona zawsze jest. I w tym jest moja ogromna siła, bo mogę obrażać wszystkich moich znajomych i jak już mnie wszyscy przestaną lubić to chociaż ona mi zostanie. Hihihihihi.
Ogromną siłę czerpię też z naszych napadów głupawek. Kilka razy już zastanawiałyśmy się nad założeniem kabaretu i kto wie, wreszcie może zdziałamy coś w tym kierunku. Kabarety podobno teraz dobrze zarabiają. My, póki co, nie zarabiamy na naszym blogu - www.dialogi-i-monologi.blogspot.com Umieszczamy tam śmieszne teksty naszego autorstwa. Problem jest taki, że wiele z tych dialogów jest zabawne tylko dla nas... A najgorzej jest kiedy próbuję jakiemuś mojemu znajomemu opowiedzieć "A ja z Kamą..." i już mi się buźka cieszy, już bym się chciała zacząć śmiać, ale czekam na moment kiedy zaśmieje się mój słuchacz, opowiadam i wtedy... "Aha...", dociera do mnie, że nie dla wszystkich jest to tak zabawne, jak dla nas. :(
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz